به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، نقش آفرینی قابل توجه مهاجران افغانستانی در دفاع مقدس هشت ساله ایران علیه عراق، موضوعی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته اما شایستهی تقدیر و بررسی دقیق است. سید امیر شوشتری، رزمنده، جانباز و آزادهی هشت سال جنگ تحمیلی، در گزارشی به رشادتها و فداکاریهای بینظیر این گروه از رزمندگان اشاره کرده و تصویری شجاعانه و فداکارانه از حضور آنها در جبهههای جنگ ارائه داده است. وی با بیان خاطرات خود، از حضور پررنگ مهاجران افغانستانی در سختترین شرایط جغرافیایی و اقلیمی خبر داده است. شوشتری به فعالیتهای این نیروها در مناطق کوهستانی مرزی اشاره کرده و تاکید کرده است که آنان نه تنها در خط مقدم جنگ حضور فعال داشتند، بلکه در انجام مأموریتهای اطلاعاتی حساس نیز نقش بسیار مهمی ایفا میکردند.
این جانباز دوران دفاع مقدس، به شجاعت وصفناپذیر رزمندگان افغانستانی در نفوذ به پشت سنگرهای دشمن و انجام عملیاتهای پرخطر اشاره کرده و از فداکاریهای آنان که در بسیاری از موارد به شهادتشان منجر میشد، یاد میکند. به گفتهی شوشتری، حتی در دوران اسارت در زندانهای رژیم بعثی عراق نیز، رزمندگان افغانستانی از فعالترین و مقاومترین اسرا بودهاند و با روحیهی بالا و پایداری مثال زدنی، شرایط سخت اسارت را پشت سر گذاشتند.
روایت شوشتری تنها گوشهای از ایثارگریهای کمنظیر رزمندگان افغانستانی در کنار برادران ایرانی خود است؛ ایثارگریهایی که نشان از وحدت و همدلی عمیق دو ملت ایران و افغانستان دارد. این همدلی و اتحاد در طول جنگ تحمیلی به اوج خود رسید و تا به امروز به عنوان میراثی ارزشمند و الهامبخش در روابط دو کشور باقی مانده است. شاید بتوان گفت که این همکاری نظامی در شرایط سخت جنگی، نقش قابل توجهی در پیوند قوی تر فرهنگی و اجتماعی دو ملت داشته است. تحلیلگران بر این باورند که این همکاری فراموش نشدنی، علاوه بر جنبه های نظامی، ابعاد انسانی و اجتماعی گستردهای نیز دارد که برای درک صحیح از جنگ تحمیلی و روابط ایران و افغانستان ضروری است.
اهمیت مطالعه و ثبت این بخش از تاریخ جنگ تحمیلی، در گرامیداشت خاطرهی رزمندگان افغانستانی و جلوگیری از فراموشی فداکاریهای آنان نهفته است. این روایتها میتوانند به درک بهتر از نقش اجتماعات مهاجر در تاریخ معاصر ایران کمک کنند و نمونهای از همکاری و همبستگی ملی در شرایط بحرانی باشند. این امر بهویژه در شرایط فعلی و زمینه روابط متشنج بین کشورها و مهاجرت های بین المللی از اهمیت ویژهای برخوردار است.
برای درک بیشتر از این موضوع، لازم است به پیشینه مهاجرت افغانستانیها به ایران و وضعیت آنها قبل از جنگ تحمیلی نیز توجه شود. دهها سال مهاجرت و همجواری مردم دو کشور باعث شکلگیری ارتباطات عمیق فرهنگی و اجتماعی بین آنها شده بود. این ارتباطات پیش از جنگ باعث شد تا مردم افغانستان در ایران به سرعت با مردم ایران همدل و همراه شوند.
در پایان، میتوان گفت که نقش مهاجران افغانستانی در دفاع مقدس ایران، بهعنوان یک فصل فراموشنشدنی از تاریخ جنگ تحمیلی، نماد مقاومت، ایثار و وحدت ملی است. بیشک مطالعه و تحلیل این موضوع، به درک عمق همبستگی ملی و اهمیت نقش مردم افغانستان در تاریخ معاصر ایران کمک خواهد کرد. امید است که مجله خبری نو، با انتشار چنین گزارشهایی، به ثبت و گرامیداشت حافظه جمعی و ایثارگریهای مردمان شجاع در دفاع از سرزمین و میهن خود بپردازد. درک این جنبه از تاریخ، نقشی اساسی در روابط و درک دو ملت در آینده دارد. پیامد احتمالی عدم توجه به این نقش مهم و فراموش کردن آن، می تواند در روابط دوجانبه اثر منفی بگذارد.
