کارشناس حقوق بشر استرالیایی که عضو کمیسیون تحقیق سازمان ملل بوده، راهبرد اسرائیل را شکستخورده توصیف میکند و میگوید «نه صلح آورده و نه حماس را نابود کرده است».
گاردین نوشت: کریس سیدوتی، کمیسر سابق حقوق بشر و از باتجربهترین حقوقدانان بینالمللی استرالیا، سالهاست در بررسی جنایات بینالمللی فعالیت داشته است. او اما خشونت در غزه را اساساً متفاوت میبیند: «مردم غزه هیچ راهی برای فرار از کشتار ندارند؛ مردم نمیتوانند بگریزند. آنان عملاً یک جمعیت اسیرند.»
سیدوتی از سال ۲۰۱۹، پیش از حملات ۷ اکتبر ۲۰۲۳، عضو کمیسیون مستقل بینالمللی تحقیق سازمان ملل درباره سرزمینهای اشغالی فلسطین و اسرائیل بوده است. این کمیسیون ماه جاری گزارشی منتشر کرد که تأکید داشت دولت و ارتش اسرائیل در غزه مرتکب نسلکشی شدهاند.
اسرائیل از همان روز نخست بمباران گسترده، کشتار جمعی و نابودی زیرساختهای حیاتی – از سلامت و آموزش تا مسکن، اماکن مذهبی و فرهنگی – و حتی اعمال گرسنگی دستهجمعی را دنبال کرده است.
سیدوتی عملیات نظامی اسرائیل را «کشتار جمعی» میخواند: در هفتههای نخست روزانه بیش از ۳۰۰ نفر کشته میشدند و اکنون این رقم بین ۷۵ تا ۱۰۰ نفر در روز است. تاکنون بیش از ۶۵ هزار جسد شناسایی شده که نیمی از آنان زن و کودک هستند.
او حملات ۷ اکتبر حماس و جهاد اسلامی فلسطین را محکوم می کند، اما پاسخ اسرائیل را «خیانتی به مردم خود» توصیف میکند: «استراتژی اسرائیل نه صلح آورده و نه حماس را نابود کرده؛ اقتصاد و امنیت اسرائیل نیز به شدت آسیب دیده است.»
به گفته او، اکثریت گروگانها با مذاکره آزاد شدهاند نه با عملیات نظامی. او همچنین تأکید دارد که شواهد مستقیم نیت نسلکشی در سخنان مقامات اسرائیلی از نتانیاهو تا وزیر دفاع سابق و رئیسجمهور آشکار است.
سیدوتی میافزاید که اقدامات ارتش اسرائیل – بمبارانهای گسترده، نابودی کامل زیرساختها، تلفات عظیم و تحمیل قحطی – شواهد غیرمستقیم نسلکشی است. وی گزارش کمیسیون را فراخوانی برای جامعه جهانی میداند تا به تعهد قانونی خود در جلوگیری از نسلکشی و مجازات عاملان عمل کند.
او میگوید استرالیا باید همه روابط دفاعی با اسرائیل را قطع و هرگونه تجارت با کاربرد نظامی، از جمله مواد خام و فناوری را متوقف کند و مسئولیت تعقیب جنایات جنگی و نسلکشی را بپذیرد.
سیدوتی نخستین تجربه خود در ثبت نسلکشی را در گزارش «بازگرداندن آنان به خانه» (۱۹۹۷) درباره سیاست جداسازی کودکان بومی در استرالیا میداند و میگوید: «درس مهم این است که دستکم باید حقیقت تاریخی را ثبت کنیم.»
او اکنون با اندوه به رنج ادامهدار مردم غزه مینگرد: «کشتار تا ابد ادامه نمییابد. سرانجام پایان خواهد یافت، چون راه دیگری وجود ندارد. اما نمیدانم چه زمانی و پس از مرگ چند هزار نفر دیگر.»
