گزارش| مولوی عبدالرووف توانا: آنان که با سنگ، در برابر موشک ایستاده‌اند، خود صراط مستقیم‌اند

به گزارش افق اندیشه از کابل: مولوی عبدالرووف توانا در نمازجمعه این هفته مزارشریف که به تاریخ ۲۲ حمل ۱۴۰۴ خورشیدی در مسجد جامع حاجی شریف برگزار شد به صراحت تأکید کرد: رژیم‌هایی که به جای پیروی از قرآن، به طاغوت زمان – آمریکا و صهیونیسم – تمکین می‌کنند و با تمام توان، در خدمت قتل‌عام ملت فلسطین ایستاده‌اند، رهروان سبیل طاغوتند، هرچند که به زبان از دین دم می‌زنند.
مولوی عبدالرووف توانا قرآن را نقشه‌ی راه زندگی و هستی‌نامه پیامبر خواند و گفت: قرآن، پرتوی از ذات پروردگار و ثمره ۲۳ سال رابطه بی‌واسطه خداوند متعال با رسول گرامی اسلام است.آیاتش نه‌تنها نشانه خدا، بلکه انعکاس جان محمد است؛ محمدی که خود می‌فرمود: «من قرآن ناطقم». قرآن، نقشه‌ی راه زندگی است. در این کتاب عظیم، پرکاربردترین و عمیق‌ترین واژه، همان است که ما هر روز از خدا می‌طلبیم: صراط مستقیم؛ اما صراط مستقیم چیست؟

این راه، تنها یک مسیر جغرافیایی یا فکری نیست. صراط مستقیم راه هستی‌شناختی و وجودی انسان است. راهی ا‌ست که از عبودیت آغاز می‌شود و به لقاءالله ختم می‌گردد. راهی که انسان را از حیوانیت به انسانیت و از انسانیت به ربوبیت سوق می‌دهد. در برابر این شاهراه، یک راه دیگر نیز هست: «سبیل طاغوت»؛ راهی که در آن خدا نیست، معنا نیست، عشق نیست. راهی است که بشر را به ظلم، تباهی، تعصب، جهل و خودپرستی می‌کشاند.
برادران و خواهران! امروز بشر، به‌ویژه امت اسلامی، در یک دوراهی بزرگ ایستاده است: صراط مستقیم یا سبیل طاغوت؟ آنانی که به «حیات طیبه» رسیده‌اند، به‌راستی طعم صراط را چشیده‌اند. آنانی که از خامی عبور کرده‌اند، پخته شده‌اند، و در آتش عشق الهی سوخته‌اند. چنان‌که آن عارف می‌گوید: «حاصل عمرم سه سخن بیش نیست / خام بدم، پخته شدم، سوختم.» اما کسانی که در خامی مانده‌اند، امروز در هیئت زمامداران جهان ظاهر شده‌اند. کسانی که دین را به دنیا فروخته‌اند، و فطرت را در بازار سیاست به تاراج نهاده‌اند. این‌ها نه‌تنها خود از صراط منحرفند، بلکه دیگران را نیز به گمراهی می‌کشانند.
امروز نمونه‌ روشن آن را در جهان اسلام می‌بینیم: رژیم‌هایی که به جای پیروی از قرآن، به طاغوت زمان – آمریکا و صهیونیسم – تمکین می‌کنند؛ و با تمام توان، در خدمت قتل‌عام ملت فلسطین ایستاده‌اند. اینان رهروان سبیل طاغوتند، هرچند که به زبان از دین دم می‌زنند. اما در آن ‌سوی میدان، صراط مستقیم هنوز روشن است. هنوز شعله‌اش در دل غزه می‌سوزد. در یمن، در صعده، در خیابان‌های نابلس و اردوگاه جنین. آنان که با سنگ، در برابر موشک ایستاده‌اند، خود صراط مستقیم‌اند.
/انتها/