امام جواد علیه السلام

آه و فغان ز جور و جفا، حضرت جواد از زهر کین فتاد ز پا، حضرت جواد در سن نوجوانی و بی یار و اقربا

مولای جود ، حضرت ابن الرضا سلام ای آشنای هر دل درد آشنا سلام باب المراد من در دولتسرای تو بسته دلم دخیل به لطف

بی تو به زندان غم هیچ نجنبم ز جا زلف تو زنجیر کرد موی به موی مرا کس به کدامین امید از تو دلی خوش

به لب ترنّم نامِ جواد باید داشت که پشتوانه به روز معاد باید داشت جز آب تشنه لبان را که دست می‌گیرد به جز تو

بسته ام دل را به آقایی که خیلی آشناست حامی اِبنُ السبیل و یاورِ هر بینواست نهمین خورشیدِ تابان ست در عرشِ خدا نهمین آئینه

شعری می‌خوانیم از محمدحسین ملکیان که در مدح و منقبت امام جواد علیه السلام سروده شده است: جهان را می‌شناسد، لحظۀ غمگین و شادش را

بارزترین جلوه شخصیت امام جواد(ع)، امامت وی در سن کودکی و همچنین جُود و سخاوت آن بزرگوار در طول زندگی پربارش بود؛ تا اینکه لقب

حجت الاسلام والمسلمین نصرت الله امیری، کارشناس و پژوهشگر تاریخ اسلام در گفتگو با شفقنا ضمن عرض تسلیت سالروز شهادت نهمین پیشوای شیعیان حضرت امام