سروده ای از مولوی درباره قرآن

سروده ای از مولوی درباره قرآن

حرف قرآن را مدان كه ظاهر است زير ظاهر باطني بس باهر است زير آن باطن، يكي بطن دگر خيره گردد اندر او فكر و

بشنو از قرآن چه نیکو دم زند

شعر بشنو از قرآن

بشنو از قرآن چه نیکو دم زند زخمه بر ساز دل آدم زند، تا کند بیدارش از خواب گران از قیامت گوید و احوال آن

شعر منم قرآن

شعر منم قرآن

منم قرآن، منم قرآن منم پيغام جاويدان منم سرچشمة ايمان، منم برنامة انسان سرود عشق و امّيدم فروغ پاك توحيدم زدودم تيرگي‎ها را، به هر

ژوليده نيشابوري

سروده ای از ژولیده نشیابوری درباره قرآن

قرآن منــــم قرآن كتـــــــاب آسمانـــي كه هستم تا قيامـت جــــاودانـــي خدا را در حقـيـقـــت مـن زبانـــم دهم داد سخن آن سان كه دانـي بشــر را