شیوع بیماری هایی مانند ایدز که در مقایسه با عیوب موجب فسخ نکاح مانند جنون و… زیان های سنگینی به دنبال دارد، این پرسش را مطرح می سازد که آیا می توان ابتلا به بیماری های واگیردار و کشنده مانند ایدز و هپاتیت را در کنار عیوب موجب فسخ نکاح گذارد و به زوجین اجازه داد تا به استناد چنین عیبی، عقد نکاح را برهم زنند یا باید همانند دیدگاه مشهور در فقه، عیوب موجب فسخ نکاح را به چند عیب خاص محدود دانست و بر آن شد که ابتلای به ایدز و مانند آن، عیب به شمار نمی آید و زوجه که نمی تواند از حق طلاق بهره ببرد، یا باید تا پایان زندگی در کنار مردی بیمار زندگی کند، یا باید با اثبات عسر و حرج و یا ضرر نزد قاضی درخواست طلاق کند که اثبات عسر و حرج دشوار و زمان بر است.
این نوشتار با نگاهی به مطالعات گذشته روشن می سازد ادله دیدگاه مشهور درباره حصری بودن عیوب موجب فسخ نکاح، قابل انتقاد است و افزون بر تمسک به قواعد لاضرر و لاحرج که در مطالعات پیشین مطرح شده، می توان با استناد به دیگر ادله و مبانی موجود، عیوب موجب فسخ نکاح را به عیوب مصرح در نصوص محدود ندانست.
واژگان کلیدی:
نکاح، عیب، ایدز، لاضرر، لاحرج
