محمد حسن در سال ۱۳۱۹هـ. ق. در شهر قندهار چشم به جهان گشود. پدر بزرگش یوسف علی از مردم شیراز بود که درر زمان نادرشاه افشار به قندهار مهاجرت کرد. خاندان یوسفعلی در تقوا ، محبت به خاندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و صفای باطن، نمونه روزگار بودند. پدر آیت‌الله شیخ محمدحسن مولوی، میرزا محمد اکبر مردی فرهیخته، عالم، فاضل و شیفته اهل بیت علیهم‌السّلام بود. اجداد او در قندهار صاحب حسنیه ای بودند که نشان از علاقه آنان به اهل بیت و جایگاه اجتماعی شان میان شیعیان قندهار است.
محمد حسن در ۷ سالگی (۱۳۲۶ ق.) به مکتب رفت و خواندن و نوشتن را از پدرش فراگرفت. آنگاه نزد پدر و سایر استادان زادگاهش به فراگیری مقدمات و علوم دینی روی آورد. با اتمام تحصیلات مقدماتی و سطح و استعداد سرشار و همت بالا، پدرش او را به مهم‌ترین پایگاه علمی شیعه ، نجف اشرف فرستاد. میرزا محمد اکبر در سال ۱۳۱۴ ش، (۱۳۵۳ ق.) در روزگاری که ۳۴ بهار از زندگی فرزندش محمدحسن می‌گذشت، به نجف اشرف مهاجرت کرد و این باعث شد که فرزند جوانش در جوار حرم علوی، به تحصیل و تهذیب بپردازد و مراحل تکامل و ترقی را خیلی زود بپیماید.
از استادان وی در نجف می توان به میرزا محمد حسین نائینی، حاج آقاضیاء عراقی، میرزا علی آقا قاضی، شیخ محمدحسین کاشف الغطا، سید ابوالحسن اصفهانی، سید ابراهیم اصطهباناتی، سید عبدالهادی شیرازی، سید محمود شاهرودی، سید عبدالله شیرازی، سید حسین حمامی و امام خمینی (قدس سره اشاره کرد.
این عالم کوشا در عرصه‌های مختلف علوم اسلامی صاحب رای و اندیشه بود. آثار گرانبهایی از وی در زمینه‌های مختلف علمی، تاریخی و ادبی به یادگار مانده است که تا حدی شخصیت علمی او را به تصویر می‌کشد. آنچه در پی می‌آید فهرست آثار آن عالم متتبع و شاعر شوریده است.
۱. جوان و پرنده: شرح حال حضرت جعفر طیار به صورت منظوم.
۲. فهرست مراقد : فهرست مراقد شریفه شام، حلب و شرق اردن به صورت منظوم.
۳. شکایت منظوم: قصیده‌ای فارسی در شرح و توضیح شکیات نماز و فروعات آن.
۴. بیست و ششم رجب : قصیده‌ای فارسی در احوالات امام علی علیه‌السّلام که چند مرتبه چاپ شده است.
۵. غبار نجف: سروده‌ای مفصل و استدلالی به زبان فارسی درباره حقیقت معاد جسمانی .
۶. کوه یاقوت: رساله‌ای درباره تاریخ و عظمت کعبه که در پایان منظومه‌ای در مناسک و اعمال حج آورده شده است.
۷. کلدار قندهار: درباره مزارات متبرکه موجود در قندهار و مناطق مجاور آن که در دو جلد به چاپ رسیده است.
۸. طاووس اهل الجنة فی الآیات النازلة بالامام الحجة علیه‌السّلام .
۹. روضات الفردوس فی مزارات العراق.
۱۰. آب سناباد در مدایح اهل بیت علیهم‌السّلام .
۱۱. شانزده مقاله در حل مسائل مشکل.
۱۲. رسالة سبع المثانی: در تفسیر سوره مبارکه حمد.
۱۳. زیارت جامعه: به صورت منظوم.
۱۴. ایمان ابوطالب علیه‌السّلام .
وی پس از تکمیل معلومات و ارتقاء به درجه اجتهاد ، به عنوان نماینده تام الاختیار استادانش به کشورهای هند، پاکستان و افغانستان سفر کرد و طی چهل سال اقامت در آن کشورها، خدمات ارزنده‌ای از خود به یادگار گذاشت و در نشر و تبلیغ احکام و عقاید دینی مردم آن سامان کوشید.
آنگاه پس از یک دوره سفر تبلیغی طولانی، برای بهره مندی بیشتر از فضای ملکوتی نجف اشرف، در سال ۱۳۷۹هـ. ق. به این شهر بازگشت و در جوار مرقد مطهر مولای متقیان علی علیه‌السّلام به زیارت ، عبادت ، تهذیب، تهجد، توسل، تحقیق و تالیف پرداخت.
سپس در سال ۱۳۹۱هـ. ق. هنگامی که حوزه علمیه نجف ، تحت فشارهای شدید رژیم صدام قرار داشت و طلاب و عالمان غیر عراقی مجبور به ترک آن کشور شده بودند، به ناچار به ایران آمد و تا پایان عمر در مشهد ساکن شد.
وی سرانجام، پس از نیم قرن حضور در عرصه‌های تحصیل، تحقیق، تبلیغ و خدمت، درماه اسد (مرداد) ۱۳۷۷ ش. (ربیع الثانی ۱۴۱۹ ق.) ، در پی یک دوره بیماری کوتاه، چراغ عمرش خاموش شد و روحش به ملکوت اعلی پیوست. پیکرپاکش پس از اقامه نماز توسط حضرت آیت‌الله شیخ محمد تقی بهجت ـ ره ـ با حضور علماء، شاگردان و علاقه مندانش به صورت باشکوهی تشییع و در جوار حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه‌السّلام به خاک سپرده شد.
