آیت الله سید محمدهادی شریعتمدار در سال 1300 خورشیدی در منطقه «قره قل» بهسود از توابع ولایت «میدان وردک» دیده به جهان گشود.
وی در چهار سالگی پدرش را از دست داد و سرپرستی او را برادرش بر عهده گرفت، وی تحصیلات مقدماتی خود را در حوزه علمیه زادگاهش سپری کرد و در سال 1315 خورشیدی در سن 15 سالگی در بازگشت از سفر مکه در عراق ساکن شد و به افغانستان مراجعت نکرد.
این عالم برجسته افغانستانی پس از اقامت در نجف اشرف در حوزه علمیه این شهر تحصیلات خود را در سطوح مختلف ادامه داد.
وی سال‌های متمادی در نجف از محضر حضرت امام خمینی(ره)، آیت الله العظمی حکیم(ره) و آیت الله العظمی خویی(ره)، در زمینه فراگیر فقه و اصول بهره مند شد، وی یکی از شاگردان ممتاز و برجسته آیت الله العظمی خویی(ره) بود که اجازه اجتهاد را نیز از محضر آیت الله خویی دریافت کرد.
با تجاوز روس‌ها به افغانستان وی عازم کشورش شد و در طول سال‌های جهاد بر علیه شوروی، در برخی از مناطق مرکزی افغانستان که آن زمان در اختیار مجاهدین بود، به عنوان حاکم شرع کار قضاوت را انجام می‌داد و در آستانه پیروزی حکومت مجاهدین به جمهوری اسلامی ایران مهاجرت کرد و در مشهد مقدس ساکن شد.
«سید علی علوی» از شاگردان این عالم برجسته ، در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس، ضمن بر شمردن ویژگی های آیت الله شریعتمدار اظهار داشت: در سال‌هایی که ایشان در مشهد زندگی می‌کرد، وی گمنام زیست و خودش این گمنامی را بسیار دوست داشت.
وی افزود: اما شاگردان و طلاب حوزه از محضر ایشان استفاده می‌کردند و نه تنها مردم و علمای افغانستان به ایشان رجوع می‌کردند، بلکه بسیاری از علمای ایرانی ساکن مشهد و سایر شهرستان‌ها نیز به ایشان مراجعه داشتند، چون ایشان علاوه بر آن که یک مجتهد مسلم بود، از روحیه بسیار لطیفی نیز برخوردار بود و هر کس که فقط یکبار ایشان را می‌دید گویا سال‌ها بود که ایشان را می‌شناخت.
سید علی علوی در ادامه افزود: سال 1384 خورشیدی، من در نجف در محضر آیت الله العظمی فیاض بودم تا صحبت از آیت الله شریعتمدار شد، آیت الله فیاض از جایشان بلند شدند و فرمودند «ایشان یکی از افاضل و یکی از مجتهدین مسلم هستند».
«سید اسدالله محسنی» از طلاب حوزه علمیه مشهد و از بستگان آیت الله شریعتمدار نیز در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس در مورد آثار این عالم افغانستانی گفت: برخی از آثار ایشان در افغانستان است که تا کنون منتشر نشده است، ولی چند اثر نیز از ایشان منتشر شده که «نفایس الاخبار لطایف الاثار»، «شرحی بر حاشیه ملا عبدالله»، و «دیوان شعر، مناقب اهل بیت» از جمله آثاری است که تا کنون منتشر شده است و چند اثر دیگر از جمله رساله ایشان که نوشته شده ولی تا کنون منتشر نشده است.
این عالم دینی سرانجام در سن 92 سالگی بر اثر بیماری «ذات الریه» در مشهد مقدس وفات یافت و پنجشنبه پس از طواف در حرم رضوی و اقامه نماز توسط آیت الله علامه حسینی تهرانی در آرامگاه «خواجه ربیع» مشهد به خاک سپرده شد.
روحش شاد یادش گرامی باد.
