نگرشی بر فلسفه و عرفان

توحید و الهیات از مباحث اصلی و بسیار عمیق در اسلام است و از آنجا که غور کردن در این مباحث لازم است با پشتوانه ی تفکر توحیدی خالص و ناب که برخاسته از سرچشمه علوم وحیانی و برخوردار از براهین محکم و احاطه ی کامل به آیات کتاب الله باشد، علما و محدثین بزرگ اسلام، عَلم شاگردی مکتب اهل بیت (علیهم السلام) را بر افراشته و در تمام مراحل زندگی بشری، چراغ راه هدایت امت از ظلمات و بدعت ها بوده اند و همواره در بزنگاه های تاریخ و در سخت ترین برهه ها از مبارزه علمی و عملی با کژراهه ها و اندیشه های نوظهور و الحادی از حیات نورانی اسلام و کیان مذهب تشیع دفاع جانانه کردند.

اسلام با قرآن مجید و نهج البلاغه و مصحف حضرت صدیقه (علیه السلام) و صحیفه سجادیه و روایات و اخبار جامع و فراوانی که از ائمه طاهرین (علیهم السلام) در همه زمینه های زندگی فردی و اجتماعی و اخلاقی و فرهنگی و سیاسی وارد شده است، از تمام به ظاهر حکمتهائی که به غیر از اینها باشد، بی نیاز است.

در این میان به حق می توان گفت مرجع عالیقدر آیت الله صافی گلپایگانی که شاگرد برجسته این مکتب و حاصل علوم فقه اهل بیت (علیهم السلام) و از پرچم داران مبارزه با اهل بدعت و انحراف بوده اند، با اخلاص و زهد و مجاهدت های شبانه روزی در ادای تکلیف خطیر و رسالت سنگین خویش، ابتدا از چشمه معارف وحیانی سیراب گشته و سپس ره توشه های عمیق علمی و کلامی خویش را خالصانه به شیفتگان کمال و پویندگان راه نجات و هدایت ارائه نموده است، و زلال معارف را از صافی فقاهت و عدالت گذرانده و جان تشنه جویندگان حقیقت را سیراب کرده است.

لینک کوتاه مطلب : https://ofoghandisha.com/?p=36162

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آخرین مطالب