خانواده به عنوان یکی از اثرگذارترین نهادهای اجتماعی در جامعه است. از دیدگاه رفتار شناسی دینی، نگاه اسلام در همه زمینه‌ها، و همچنین عملکرد صحیح و انسانی ائمه‌ی اطهار (ع) در جنبه های فردی و اجتماعی حایز اهمیت است. از جمله برترین اشخاصی که در صدر اسلام به خانواده توجه شایسته ای داشته اند، حضرت زهرا (س) است که طبق تعابیر دینی، والاترین زن از منظر حق تعالی و موفق‌ترین همسر در تاریخ اسلام است. ویژگی‌های شخصیتی این بانوی اسوه، دلیل نمونه بودن ایشان برای الگوبرداری در دین مبین اسلام است. اگرچه موضوعات متنوعی در پیشرفت، رشد، انسجام و دستیابی به اهداف نظام خانواده موثر است، اما یکی از موضوعات بسیار تاثیرگذار در خانواده سالم، توجه به همسرداری در راستای تحکیم خانواده و خلق آرامش است. از این رو، در این مقاله به بررسی رفتارهای دینی حضرت زهرا(س) در خصوص همسرداری که بر پایه های مستدل روانشناختی و در راستای تقویت و تحکیم خانواده است، پرداخته شد. نتایج این بررسی، مولفه های شخصیتی حضرت زهرا(س) در خصوص همسرداری را در سه بعد رفتاری، عاطفی و معنوی به شکل مدل تربیتی هدفمندانه نشان میدهد. در این مدل، موضوعاتی از قبیل مسئولیت پذیری و سخت کوشی، قناعت و ساده زیستی، ایثار و از خودگذشتگی، درک متقابل، ایمان و اعتقاد، صداقت، وفاداری، قدردانی از همسر، ولایتمداری، آراستگی، توجه بی قید و بی شرط، محبت و عشق ورزی و احترام متقابل بررسی شد.
کلیدواژه : رفتارشناسی دینی-روانشناختی، حضرت زهرا (س)، همسرداری، تحکیم خانواده
