مسائل جدید کلامی و فلسفه دین، نوشتۀ عبدالحسین خسروپناه (متولد 1345ش) است. این کتاب -که ویژگی‌های متن درسی را دارد- در سه جلد به چاپ رسیده و دربردارندۀ برخی از مهم‌ترین و برجسته‌ترین مسائل کلام جدید می‌باشد. مجموعه حاضر، پس از تبیین چیستی دانش كلام جدید و معرّفی مبحث كلانِ دین‌‌پژوهی و رشته‌‌های همگون و مرتبط با آن، مباحث اولیه و اساسی كلام جدید را با عنوان‌های خدا، برهان‌های اثبات وجود خدا، مسئله شرّ، چیستی دین و تجربه دینی و معجزه و معاد شرح داده است. مسأله‌هایی که در كلام قدیم سازمان اصلی اعتقادی را شکل می‌داده‌اند.
مؤلف بر این باور است که كلام جدید در مقام تعریف، با كلام قدیم تفاوتی ندارد و هر دو را باید در عنوان كلام اسلامی بررسی کرد. هر دو كلام در اساس و هدف با هم مشتركند، مسائل اصلی كلام قدیم در كلام جدید، با روش ویژه كلام جدید، تحلیل و بررسی و اثبات شده و به شیوه همان دانش از آن‌ها دفاع می‌شود. البته، با این تفاوت که بیشتر نظام‌های کلامی غرب با تفکر اومانیستی، انسان‌شناسی را بر خداشناسی مقدم ساخته‌اند. محوری‌ترین مباحث مشترك میان این دو علم، شناخت مبدأ و شناخت معاد می‌باشد. انتظارات بشر از دین، معقولیت گزاره‌های دینی، زبان دین، هرمنوتیک و روش‌های فهم متن، منشا دین، عقل و دین، پیوند علم و دین، قرآن و تئوری تحول و پلورالیسم دینی مباحث دیگر این کتاب اند.
خسروپناه ضمن شرح و مقایسۀ دیدگاه‌های متکلمان و فیلسوفان جهان اسلام با اندیشمندان غرب، به تناسب برخی بحث‌های چالشی و کشمکش‌های علمی که میان روشنفکران و نواندیشان دینی با اندیشمندانی از حوزه‌های علمیه وجود دارد را شرح کرده و خود به داوری نشسته است
