آه و فغان ز جور و جفا، حضرت جواد
از زهر کین فتاد ز پا، حضرت جواد
در سن نوجوانی و بی یار و اقربا
جان داد و رفت سوی خدا، حضرت جواد
آن منبع فضائل و آن معدن علوم
دید آن همه عنا و بلا، حضرت جواد
سبط رسول اکرم و نوباوه بتول
سرو و سرور قلب رضا، حضرت جواد
نور دو چشم سرور دین مرتضى على
عالم ز علم کرد پر از ضیا، حضرت جواد
در مجلسی که از سوی مامون اساس یافت
از علم خویش داد صفا، حضرت جواد
با این مقام و مرتبه از شر ناکسان
دید آنچه دید سرور ما، حضرت جواد
چون جد خود حسین لب تشنه شد شهید
جان داد تشنه کام چرا، حضرت جواد
بغداد بُد چو کرب و بلا بهر آن عزیز
شد هم چو سید الشهدا حضرت جواد
نی داشت خواهری که بر او گریه سر دهد
نه دختری به شور و نوا حضرت جواد
جسمش فتاد بعد شهادت به روی خاک
دید این بلا ز قوم دغا حضرت جواد
حق است اشک و آه در این ماتم بزرگ
کامروز دید سرو رسا حضرت جواد
دارد (علی) امید شفا از جناب او
بر دردها چو هست دوا حضرت جواد
پی‌نوشت:
آیت الله علی صافی گلپایگانی (زادهٔ دی ۱۲۹۲ در گلپایگان – درگذشتهٔ ۱۴ دی ۱۳۸۸ در گلپایگان) از مجتهدان و مراجع تقلید معاصر شیعه بود. آیت الله لطف‌الله صافی گلپایگانی (متولد ۱۲۹۷ – درگذشته ۱۲ بهمن ۱۴۰۰) برادر کوچک علی صافی گلپایگانی نیز از مراجع تقلید شیعه بود.
