زمینه و هدف: توجه به تربیت اسلامی, توجه به حیاتی ترین مقوله است. روی آوردن به تربیت صحیح, پرداختن به ضروری ترین امور انسان است و رسالت همه پیام آوران الهی نیز تربیت انسان بوده است. نظر به اینکه پیاده روی اربعین در عراق به عنوان سمیل یک آیین دینی تاثیرات تربیتی شگرفی دارد و با توجه به عدم پژوهش در خصوص این تاثیرات محقق با توجه به حضور و مشاهدات میدانی در ابر رویداد اربعین و ایفای نقش زایر پژوهشگر در این مقاله درصدد است ابعاد تربیتی این رویداد بی نظیر را بر فرد, خانواده و جامعه مد نظر قرار دهد زیرا یافته های پژوهش علاوه بر این که گام مفید و موثری در شناخت تاثیرات تربیتی پیاده روی اربعین محسوب میگردد, میتواند در سیاستگذاری ها و برنامه ریزیهای فرهنگی اجتماعی نیز مورد استفاده قرار بگیرد. روش: داده های این پژوهش کیفی از طریق مصاحبه نیمه ساخت یافته و مشاهده مشارکتی گردآوری گردید. به کمک روش نمونه گیری نظری و هدفمند با 25 نفر از پدران و فرزندان آنها در مسیر پیاده روی اربعین از شهر نجف تا شهر کربلا در مهرماه 1398 مصاحبه شد. یافته ها و نتیجه گیری: پس از تحلیل داده های کیفی سه مضمون اصلی شناسایی شد که عبارتند از: 1. ابعاد تربیتی فردی (بصیرت افزایی, افزایش عزت نفس, الگوپذیری, تفکر و خودسازی معنوی) 2. ابعاد تربینی خانوادگی (همگرایی نسل ها, اصلاح الگوی مصرف) 3. ابعاد تربیتی اجتماعی (هویت دینی, بهداشت روانی, اعتماد اجتماعی). نتایج کلی پژوهش بیانگر آن است که پیاده روی اربعین نقش اساسی در تربیت اسلامی افراد, خانواده و جامعه دارد.
