به سختی، به سرما، به گرما میارزد
به آوارگی بین صحرا میارزد
اگر سر به راهِ طریق الحسینی
به دل کندن از دار دنیا میارزد
همین جا که امواج دلشوره دارند
همین جا بزن دل به دریا میارزد
بدایت حسین(ع) و نهایت حسین(ع) است
چه با جمع باشی چه تنها، میارزد
به تاول بگو خوش نشستی به پایم!
که حتی به افتادن از پا میارزد
چه خون‌ها که بر خاک جاری است بنگر!
که این جاده خالی مبادا! میارزد!
در این راه ِالا جمیلای زینب(س)
دو چشمم فدای تماشا! میارزد!
اگر خرج چیزی کنم عمر خود را
فقط کربلای معلی میارزد!
