حجت الاسلام المسلمین دکتر مرادعلی ناطقی ، موسس و مدرس حوزه علمیه امام کاظم (ع) افغانستان در گفتگو با شفقنا بر رعایت شئونات و منزلت اهل بیت (ع) به خصوص حضرت زینب (س) در ذکر مصائب آنان تاکید کرد.
وی گفت: در بیان شخصیت و احوالات زینب کبری س، به خصوص پس از شهادت اباعبدالله الحسین ع، متاسفانه مواردی گاها از سوی مداحان و روضه خوانان ذکر می شود که به دور از شان و شخصیت آن بانوی بزرگ اسلام می باشند.
وی افزود: مکررا علمای بزرگ و صاحب نظران مسائل مذهبی اعلام داشته اند که نباید برای مجلس گرم کردن و درآوردن گریه مردم به بهانه داشتن صواب زیاد گریه بر حسین ع ، از هر حرف و حادثه ساختگی و غیرمستند استفاده کرد بلکه باید قلوب مومنین را با حقایق و واقعیات این حادثه عظیم تحریک نموده و هرگاه درک واقعی از این انقلاب جاودان صورت گیرد، کمتر چشمی خواهد بود که بر مصائب اهل بیت علیهم السلام در حادثه عاشورا و پس از آن اشک نریزد.
متن گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین ناطقی به شرح ذیل می باشد:
س-آیا یقه پاره کردن حضرت زینب در کاخ ابن زیاد یا کاخ یزید و کوبیدن سر به چوبه محمل به گونه اى که سر یا پیشانیش شکسته باشد، درست است؟ چگونه ممکن است، شخصیتى چون زینب کبرى، آن هم در برابر چشم نامحرمان، چنان کارهایى انجام دهد؟
ناطقی: در برخى منابع متأخر آمده است، هنگامى که اهل بیت را بر یزید وارد کردند، چون زینب سربریده برادر را پیش روى یزید دید، بى تاب شد و گریبان چاک کرد و با صدایى حزین که دل ها را پاره پاره مى کرد، فریاد برآورد: یا حسینا اى حبیب قلوب رسول خدا اى فرزند مکه و منى و اى فرزند دل بنده سیده نساء، اى جگر گوشه محمد مصطفى. اهل مجلس خروش برآوردند و یزید هم چنان ساکت بود. این گزارش در هیچ یک از منابع معتبر تاریخى نیامده است که زینب در کاخ ابن زیاد یا یزید، یقه پاره کرده باشد. در هیچ یک از آنها سخن و اثرى از یقه پاره کردن نیست.
اما آن چه در منابع متأخر آمده، از نظر سندى و محتوایى داراى اشکال است. از نظر سندى مرسل است و از نظر محتوایى، با سفارش امام حسین به زینب کبرى سازگارى ندارد. در روایت مفصلى از امام سجاد(ع) آمده است: آن حضرت خواهرش را سوگند دادند که گریبان چاک نکند و صورت نخراشد(لاتشقى على جیبا و لاتخمشى وجها…) آیا با وجود چنان سفارشى مى توان گفت که عقیله بنى هاشم به چنین کارى دست زده است. افزون بر این، این گونه کارها با مقام والاى زینب، شخصیتى که بسیارى از عصمت او سخن گفته اند، منافات دارد؛ به ویژه آنکه نقل شده، این کار در حضور نامحرمان صورت گرفته است.
س- امروزه روایتی از مورخان مبنی بر شکستن سر توسط زنیب کبری(س) دستاویزی برای برخی ها شده تا اعمال غیر معقولی مانند قمه زنی را انجام دهند، در این باره توضیح دهید.
ناطقی: برخى تاریخ نگاران آورده اند: هنگامى که کاروان اهل بیت را به کوفه وارد کردند، زن و مرد از خانه ها بیرون آمدند. زنان گریه مى کردند… ناگهان سرهاى شهدا و پیشاپیش آنها سر امام حسین(ع) را برنیزه کرده بودند، وارد کردند. چشم حضرت زینب که به سر بریده برادر افتاد سر خود را بر چوبه محمل زد به گونه اى که خون از زیر موهایشان جارى شد و سپس اشعارى در مصیبت برادر زمزمه کردند.
همانطور که اشاره کردید، این گزارش دستاویزى شده تا برخى بهانه جویان، اعمال غیرمعقول و غیرمنطقى خود، از جمله قمه زنى و کارهایى همانند آن را توجیه کنند اما باید گفت که اولا این روایت مرسله است. علامه مجلسى که این گزارش را آورده، به مرسله بودن آن تصریح کرده است. با چنین روایتى چگونه مى توان کارى را به زینب کبرى نسبت داد و براساس آن مسئله اى فقهى را اثبات کرد. ثانیا؛ از نظر محتوایى نیز، این روایت داراى اشکالاتى است از جمله این که این روایت با سفارش پیامبر به فاطمه زهرا(س) و سفارش امام حسین به زینب کبرى(س) معارض است. امام حسین خواهر را سوگند دادند که به لطم و پریشان کردن مو اقدام نکنند؛ آیا با چنان سفارش هایى مى توان گفت که عقیله بنى هاشم به چنین کارى دست زده اند.
این کار با مقام والا و روح بزرگ حضرت زینب منافات دارد و با شأن و جایگاه آن حضرت سازگارى ندارد. نسبت سر شکستن به زینب سلام الله علیها و اشعار معروفه نیز، بعید است از آن مخدره که عقیله هاشمیین و عالمیه غیرمعمله و رضیعه ثدى نبوت و صاحب مقام رضا و تسلیم است. بى تردید زینب کبرایى که متون معتبر اسلامى توصیف کرده اند، با زینبى که این گونه راویان و ناقلان آورده اند، از زمین تا آسمان تفاوت دارد.
س- چه پاسخی می توان به کسانی که اعمالی چون قمه زنی را به بهانه برخی روایت های تاریخی و منصوب به عزاداری اهلبیت (ع)، انجام می دهند ، داد تا به نحوی از این گونه اعمال که به وسیله ای برای تبلیغات ضد شیعی و ضداسلامی غرب تبدیل شده است، پایان داد؟
ناطقی: متاسفانه همین طور است و چنین اعمالی نظیر قمه زنی و تیغ زنی بهانه ای شده است برای دشمنان تشیع و اسلام برای حمله و تبلیغات منفی علیه مذهب و دینمان. باید به این افراد که چنین اعمالی را انجام می دهند گفت که بر فرض انجام چنین کارى از سوى آن حضرت در آن شرایط سخت و بحران، روشن نیست که با قصد سرشکستن اقدام به چنین کارى کرده باشند. حتى اگر چنین عملى واقع شده باشد و با قصد هم واقع شده باشد، دلیل جواز در شرایط عادى و عزادارى ها نیست. گواه آن این است که چنین عملى در سالگرد عاشورا از آن حضرت نقل نشده است.
افزون بر همه اینها، قیاس قمه زنى براین عمل، بر فرض ثبوت که معلوم نیست با قصد صورت گرفته باشد یا خیر، قیاس مع الفارق است. علاوه بر همه اینها، این کار در جهان امروز، موجب به زیر سؤال رفتن اصول مکتب شیعه مى شود و زبان یاوه گویان و دشمنان را در استهزاء و خرافى خواندن تشیع باز مى کند. پس هرگز نمى تواند جایز باشد.
انتهای پیام
