پرسش:
پیام زندگی حضرت زینب را چطور می‌توان خلاصه کرد؟
پاسخ:
پیام ایشان را در سه کلمه می شود پیاده کرد: حلم، مقاومت و مسئولیت‌پذیری.
اما در صبرش، حضرت زینب(سلام‌الله علیها) در تمام مصائب بر نفس مبارک خودش مسلط بود و هرگز در این سفر بی‌تابی نکرد بلکه وقتی که عبیدالله‌‌بن‌زیاد گفت دیدی خدا با برادرت چه کرد، فرمود «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا». حضرت در این مصائب، نه جزع کرد و نه فزع کرد و هیچ‌وقت عنان اختیار خودش را از دست نداد و خدای ناکرده یک رفتار یا کلام ناپسندی که عزت و کرامت این خانواده را بشکند، از ایشان دیده نشد بلکه همیشه قدرت‌مند در صحنه مصیبت حاضر بود. وقتی هم که در قتل‌گاه آمد-این هم عجیب است- دستان مبارکش را زیر بدن حسینش قرار داد، و بدون این که ضعفی از خودش نشان بدهد، گفت «اللّهُمَ تَقَبَّلْ مِنَّا هَذَا الْقَلِیلَ الْقُرْبَانَ» خدایا این این قربانی را از ما خانواده پیغمبر قبول کن. این صبر و حلم است. البته حلم مقام بالاتری از صبر است؛ چون در صبر انسان تحمل می‌کند ولی ته قلبش یک تلخی‌ای هست، اما حلم آن است که نه خیر ته دلش آن تلخی هم نیست؛ کما این که آن روایت حضرت زینب(س) همین را نشان می‌دهد که ایشان بالاتر از مقام صبر، به مقام حلم رسیده بود که گفت «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا» من این سرِ به‌نیزه رفته حسینم را و این رگ‌های گردنش را که بوسیدم و از کربلا بیرون آمدم، همه‌اش برای من قشنگ بود. این مقام حلم حضرت زینب است.
اما مقاومت؛ وقتی که امام سجاد(علیه‌السلام) جواب عبیدالله را داد، آن ملعون خشمگین شد و خواست امام سجاد را بکشد و حتی دستور داد که آقا را بکشند؛ زینب کبری خودش را سپر امام سجاد کرد و فرمود ای ابن‌زیاد از ما دست بردار! آیا از خون ما سیراب نشدی؟! آیا دیگر کسی را از ما باقی گذاشتی؟! اگر می‌خواهی این را بکشی، اول باید مرا بکشی! که ابن‌زیاد با مشاهده این مطلب و مقاومت زینب(س) از کشتن امام سجاد(علیه‌السلام) دست برداشت.
اما مسئولیت پذیری حضرت؛ پس از عاشورا کسی که مسئولیت همه کاروان و ۸۳ نفر زن و بچه را به عهده گرفت و تا آخرین لحظه آن‌ها را به مدینه رساند و در واقع آن نهضت را هدایت کرد، زینب است که با همه آن مشکلات و همه آن طعنه‌ها، با همه آن نیش و کنایه‌ها، لعن و نفرین‌ها، این کاروان را به کوفه آورد و از کوفه با دست‌های بسته به شام آورد و دوباره در اربعین از شام به کربلا و بعدش هم به مدینه برگرداند.
می‌دانید یکی از القاب حضرت زینب(سلام‌الله علیها) «شریکةالحسین» است و در واقع که همان‌طوری که امام حسین(علیه‌السلام) بار شهادت را به دوش کشید، حضرت زینب هم بار اسارت را به دوش کشید و واقعاً این مطلب که «کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود»، مطلب درستی است. این مسئولیت‌پذیری حضرت زینب بود که آن بُعد تبلیغی حادثه کربلا را دنبال کرد و در جای خودش تبلیغ آن خون‌های جوشان کربلا را به عهده گرفت و با مسئولیت‌پذیری هم آن اسرا را برگرداند و انصافاً هم این مسئولیت‌پذیری خودش را به خوبی به پایان برد که انصافاً باید بگوییم در تاریخ کسی به مسئولیت‌پذیری حضرت زینب(سلام‌الله علیها) نمی‌رسد. إن‌شاء الله امیدواریم خداوند سبحان همه ما را قدردان زحمات آن حضرت و مشمول دعاهای خیرش قرار بدهد.
