چکیده :
امروزه هوش مصنوعی و فناوریهای نو در نظام های آموزشی، میتوانند به بهبود و ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری منجر شوند. استفاده از هوش مصنوعی در آموزش، مزایایی از قبیل یادگیری انفرادی ، افزایش سرعت تدریس، ارائه بازخورد، کاهش هزینههای نظام آموزشی را به همراه دارد. همچنین، هوش مصنوعی میتواند در تحلیل دادههای آموزشی و پیشبینی عملکرد دانشآموزان مؤثر باشد. علیرغم مزایای زیادی که هوش مصنوعی دارد، خطرات و چالشهای متعدد و اجتناب ناپذیری را به همراه دارد که می تواند از سیاستهای آموزشی پیشی بگیرد. با این حال فناوری های نوظهور در نظام های آموزش همگی هدف مشابهی دارند و برای متحول کردن فرآیند یاددهی-یادگیری دانش آموزان تمایل دارند که شیوه کار معلمان و دانشآموزان را بهبود بخشند. و با وجود چنین فناوری هایی که بر دنیای مدرن ما حاکم است، نظام های آموزشی احتمالا تغییر شکل خواهند داد. از دید یونسکو، نظام آموزشی باید رویکردی انسان محور به هوش مصنوعی داشته باشد، هدف آن تغییر گفتگو به سمت نقش هوش مصنوعی در پرداختن به نابرابریهای کنونی در مورد دسترسی به دانش، تحقیق و تنوع بین فرهنگی باشد و اطمینان حاصل میکند که هوش مصنوعی شکافهای فناوری را در داخل و بین کشورها افزایش نمیدهد. وعده “هوش مصنوعی برای همه” باید این باشد که همه بتوانند از انقلاب تکنولوژیک در حال انجام استفاده کنند و به ثمرات آن، به ویژه از نظر نوآوری و دانش، دسترسی داشته باشند و در جوامع آموزشی مختلف باعث برقراری عدالت آموزشی شود. در نتیجه، آموزش و پرورش، سطح قابل توجهی از تغییر شکل را در فناوریهای نوظهور تجربه خواهد کرد. پیشنهاد می شود هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی نه تنها به حوزه ی آموزش محدود نشود بلکه در زمینههای مختلف استفاده شود و همچنین به صورتی تنظیم شود که دانش آموزان را با تکنولوژی روز آشنا کند تا بتوانند در زندگی واقعی خود بهره مند و برای جامعه مفید واقع شود. بنابراین در این مطالعه سعی شد به این پرسش پاسخ داده شود که هوش مصنوعی و فناوری های نو چه فرصت ها و چالش هایی در سیستم های آموزشی ایجاد می کنند؟
کلمات کلیدی :
هوش مصنوعی، فناوریهای نو، عدالت آموزشی، شخصی سازی آموزش
