حل و فصل دعاوي خارج از دادگاه مورد توجه بسیاري از نظامهاي حقوقی قرارگرفته است. این موضوع
در قبال دعاوي خانواده که با نظم و مصالح عمومی ارتباط نزدیک دارد، داراي ضوابط و اهداف مشخص است. پژوهش حاضر با تکیه بر اسناد کتابخانه اي و با تأکید بر منابع معتبر فقهی و قوانین موضوعه و با توجه به ضوابط و اهداف حاکم، به توصیف و تحلیل راهکارها و آثار اجراي این رویکرد حقوقی در دعاوي خانواده پرداخته است. این پژوهش درصدد پاسخگویی به این سؤال است که راهکارهاي قضازدایی در دعاوي خانواده چیست؟ نهادهاي قضازدایی در حقوق ایران کدام است؟ یافته هاي پژوهش نشان داد که اعمال این رویکرد با استفاده از نهادهاي داوري، میانجیگري، گذشت، چشم پوشی و معاضدت در رابطه با دعاوي خانوادگی میتواند به کاهش حجم پرونده ها، کاهش جمعیت کیفري، کاهش بار مالی دولت، تعادل میان اصول قضامندي و قضازدایی و افزایش ضریب اعتماد عمومی نسبت به قوه قضائیه و بهموازات آن تحکیم خانواده منتهی شود.
کلیدواژه ها:
قضازدایی، دعاوي خانواده، داوري، میانجیگري، شوراي حل اختلاف
