یکی از موضوعات قرآنی قابل تحقیق، مسئله «حسرت» در روز قیامت است؛ چنانکه در آیات روز قیامت را «یوم الحسرة» و روز افسوس و حسرت خوردن نامیده‌اند. این نامگذاری از این‌روست که برخی در روز قیامت می‌گویند: ای کاش آیات الهی را تکذیب نمی‌کردیم![۱] ای کاش از خدا و پیامبر اطاعت می‌کردیم![۲] ای کاش مرگ ما به تأخیر بیفتد![۳] البته در قرآن از قیامت با نام‌ها و عناوین مختلفی یاد شده است؛ برای مثال از آن جهت که اولین و آخرین انسان‌ها در قیامت جمع می‌شود، این روز «روز حشر» یا «روز جمع» خوانده شده است و از آن جهت که در قیامت حقایق روشن می‌شوند، «یوم تبلی السرائر»[۴] است و بدان جهت که انسان‌ها در حسرت فرو می‌روند و احساس غبن می‌کنند، «یوم الحسره»[۵] یا «یوم التغابن»[۶] نامیده می‌شود. نوشتار پیش‌رو عوامل و زمینه‌های حسرت را با رویکردی قرآنی بررسی می‌کند. این مهم در محور‌های زیر ارائه شده است.
[۱]. انعام: ۲۷.
[۲]. احزاب: ۶۶.
[۳]. منافقون:۱۰ و ۱۱.
[۴]. طارق: ۹.
[۵]. مریم: ۳۹.
[۶]. تغابن: ۹.
کلیدواژه‌ها
حسرت دلیل قران
