غزل حضرت فاطمه (س)

بلند جوخه ی آتش گذاشت هیزم را گرفت شعله ی او آسمان هفتم را چگونه تاب بیارد کسی که غم دیده به روی سینه ی

مزار بی‌نشانه

دل غریب من از گردش زمانه گرفت به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت شبانه بغض گلو گیر من کنار بقیع شکست و دیده ز

فانوس اشک

دلم گر سبز مانده در زمستان، از بهار توست تمام باغ‌های سبز ساحل، یادگار توست میان دشتِ احساسِ تو موجی لاله می‌خیزد گلستان‌های خوش بوی

خورشید شرمنده شد از تابیدن رویت

بانوی آب آتش نمی‌فهمد زبانت را دیوار و در باید بگوید داستانت را شب رازدار دردهای تو شد و باید از چاه‌های شهر جویا شد

گم است نیمرخش…

نگاه کن در چوبی سیاه پوشیده است ستاره جان نکند چشم ماه پوشیده است بهار خانه در آتش کباب شد پنهان تمام پنجره‌ها اشک و

فاطمه(س) در كلام معصومان

حضرت فاطمه(س) به عنوان دخت پيامبر(ص)، همسر اميرالمؤمنين(ع)، مادر ائمه‌ي اطهار و يكي از زنان نمونه‌ي اسلام همواره مورد توجه مسلمانان بوده‌ است. بسيار كوشش

نسب ذريه زهرا (س) در روايات شيعه و سني

چكيده:  بديهي است از نظر سببي ذريه زهرا(س) فرزندان پيامبر(ص)هستند. اما رواياتي از رسول خدا(ص) در منابع معتبر شيعه و سني وجود دارد كه اثبات