خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکیست
خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکیست خیمهگاه تفرقه با خانهٔ شیطان یکیست لات و عزی با نقاب دین به میدان آمدند بتشکنها خوب
خاکریز شیعه و سنی در این میدان یکیست خیمهگاه تفرقه با خانهٔ شیطان یکیست لات و عزی با نقاب دین به میدان آمدند بتشکنها خوب
سخن ز حبل الهی و بانگ «وَ اعتَصِمُو»ست حقیقتی که هدایت همیشه زنده به اوست حقیقتی که همه انبیا از آن گفتند به امت خود
حرف بی صوت اندرین عالم بدیم/از رسالت مصرع موزون شدیم از رسالت در جهان تکوین ما/از رسالت دین ما آیین ما از رسالت صد هزار
خیرخواه توام از نور سخن میگویم از هراسِ شب دیجور سخن میگویم شب دیجور، شب دلهره و کابوس است چقدر آه که در سینۀ ما
قوت دین از مقام وحدت است **** وحدت ار مشهود گردد ملت است شرق را از خود برد تقلید غرب **** باید این اقوام را
راه بسیار است اما مقصد و رهبر یکی ست گرچه هفتاد و دو دین داریم، پیغمبر یکی ست یوسف مصری و بنیامین کنعانی شدیم ما
شاعران زیادی در اشعار خود به موضوع وحدت و لزوم استحکام بیش از پیش آن پرداختهاند که در این قسمت غزلی از محمدصادق آتشی را
سیداسماعیل بلخی فرزند سید محمد که در سال 1299 خورشیدی در روستای «سرپل بلخاب» در استان «جوزجان» به دنیا آمد. وی یکی از پیشگامان ادبیات
«آصف رحیمی» از جمله شاعران افغان فارسی سرایی است که با درک ضرورت وحدت بین شیعه و سنی در جملاتی زیبا به بیان آن به
همزمان با شب دهم مبارک رمضان و شب وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها اشعاری در مدح آن بانوی بزرگوار منتشر میشود. محمدحسین رحیمیان بزرگِ