طنین «آیۀ تطهیر» در صدایش بود
مدینه تشنۀ تکرار ربّنایش بود

صحیفه ای که سراسر شعور و شیدایی ست
حدیث سلسله گیسوی آشنایش بود

گرفته بود صبورانه صبر را در بر
همیشه آینه مجذوب سجده هایش بود

حدیث تشنگی و آب را مپرس از او
که عهدنامۀ عُشّاق کربلایش بود

اگر چه آب روان بود مَهر مادر او
چه شد که آینه گردان غصه هایش بود

چگونه لب بگشاید به یک تبسم سبز
کسی که حادثه ای سرخ پابه پایش بود

لینک کوتاه مطلب : https://ofoghandisha.com/?p=36298

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آخرین مطالب