چکیده
بیتردید امام خمینی(ره) در استفاده از سیره عقلا بهعنوان یکی از عناصر اصلی ترقیدهنده فقه، پیشرو بودهاند. بااینوجود تحقیقات انجامشده پیرامون آرای اصولی ایشان در این مسئله، تفسیرهای گوناگون یافته است که نوشتار حاضر بر آن است تا تفسیر و تحلیلهای ارائهشده، بهویژه در منشورات موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، در دو رکن نوع حجیت بخشی و حیطه حجیت را مورد نقد و بررسی قرار دهد. کاوش در این مسئله باهدف ارائه تبیینی نو از دیدگاه ایشان درباره دو حوزه گفتهشده در سیره عقلا است که مصون از هرگونه تفسیر فرامتنی و گزینشی است و با ابزار جستجوی کتابخانهای پیش رفته است. بررسیهای این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی بیانگر این است که اولاً: در مسئله حجیتیابی، امارات عقلایی حجیت ذاتی دارند و سیرههای غیر واقعنما به حجیت امضایی نیازمندند؛ برخلاف دیگر تحقیقات که هرکدام حجیت ذاتی یا حجیت امضایی را برگزیدهاند. ثانیاً: حجیت سیرههای مستحدثه نیز شرایط ویژهای در نگاه ایشان دارد که بهندرت تحقق پیدا میکند و انتساب مطلق حجیت آنها به امام خمینی(ره) نادرست است.
کلیدواژهها
سیره عقلا ، امام خمینی(ره)، حجیت سیره عقلا، منشورات موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)
