مجموعه رسائل اعتقادی، تألیف علامه محمدباقر مجلسی، مجموعه هفت رساله به زبان فارسی است با موضوعات مرتبط به کلام اسلامی، که در یک کتاب گردآوری شده است. محقق این اثر، سید مهدی رجائی است.
ساختار
کتاب، دارای مقدمه محقق و محتوای مطالب در هفت رساله به‌ترتیب زیر است:
فرق میان صفات فعل و ذات؛
تحقیق مسئله بداء؛
جبر و تفویض؛
دفع شبهه حدیث جهل و معرفت؛
ترجمه چهارده دیث راجع به امام عصر و علائم ظهور و رجعت؛
بهشت و دوزخ؛
حکمت و فلسفه شهادت امام حسین(ع).
گزارش محتوا
رساله اول، فرق میان صفات فعل و ذات است. علامه در مرحله اول، معنا و مراد از صفات فعل و ذات را بیان کرده و عبارات محدثینی همچون کلینی و صدوق را نقل نموده و سپس تحقیقی پیرامون کلام آن دو به رشته تحریر درآورده و بعد از آن چهار مسلک راجع به عدم زیادت صفات بر ذات، از جماعتی از بزرگان نقل کرده است، به شرح زیر:
مسلک اول: نمی‌توان برای حق تعالی اثبات صفات وجودی نمود؛
مسلک دوم: ذات حق تعالی جانشین صفات است در ما؛
مسلک سوم: بر ذات الهی، وجود و علم و قدرت و موجود و عالم و قادر نیز صادق است؛
مسلک چهارم: این صفات، امور اعتباریه نفس‌الامریه‌اند و عین ذات نیستند.
او سپس از این بحث می‌کند که اراده از صفات ذات است یا فعل؟ نویسنده، در خاتمه رساله، میان حاصل کلام صدوق و کلینی در بین صفات ذات و فعل جمع‌بندی می‌کند[۱].
دومین اثر، رساله تحقیق مسئله بداء است. علامه مجلسی، ابتدا در این کتاب معنای بداء را در لغت بیان می‌کند و سپس اقوال قائلین به بداء را نقل می‌نماید. وی بعد از آن نظر خود را مفصلا بیان می‌کند و سپس با بیان فوائد اعتقاد به بداء به‌نحو مبسوط، با نقل بعضی از احادیث اهلبیت(ع) رساله را به پایان می‌رساند[۲].
رساله سوم، جبر و تفویض است، علامه مجلسی، در مرحله اول حدیثی در کتاب «توحید» و «عيون أخبار الرضا(ع)» صدوق از امام هشتم(ع) راجع به جبر و تفویض، با ترجمه فارسی آن، نقل می‌نماید. او همچنین حدیثی از امام حسن مجتبی(ع) و پس از آن، دو قول مشهور از میان اقوال در جبر و تفویض (مذهب اشاعره و معتزله) را نقل می‌کند و سپس مختار مذهب حق در این مسئله (جبر و اختیار) را این‌گونه بیان می‌نماید: جبر و تفویض هر دو باطل و امری در میان این دو امر، حق است. محمدباقر مجلسی با بسط این مطلب و نقل روایات، مطلب را تمام کرده و رساله را به پایان می‌رساند[۳].
رساله چهارم، رساله دفع شبهه حدیث جهل و معرفت است. این حدیث همان است که کلینی در اصول کافی از امام صادق(ع) روایت کرده: «ستة أشياء ليس للعباد فيها صنع: المعرفة و الجهل و الرضا و الغضب و النوم و اليقظة»؛ اختلاف شده که منظور از معرفت و جهل در حدیث چیست؟ هفت وجه توسط نویسنده، در این‌باره ذکر شده و رساله با اشکال و ایرادات در وجوه ذکرشده به پایان می‌رسد[۴].
پنجمین رساله، ترجمه چهارده حدیث درباره امام زمان(ع) و رجعت است. عناوین موضوعات این احادیث عبارت است از:
بشارت به خروج مردمانی در آخرالزمان و طلب حق توسط آنان؛
علامتهای پیش از ظهور؛
تفسیری از حروف مقطعه و استنباط خروج آن حضرت(عج) از آن؛
چگونگی ازدواج نرجس خاتون با امام حسن عسکری(ع)؛
چگونگی به دنیا آمدن حضرت مهدی(عج)؛
سؤالهای سعد بن عبدالله از امام زمان(عج) در محضر امام حسن عسکری(ع)؛
وقایع بعد از وفات امام یازدهم(ع) و نظر خلفای جور به امام زمان(عج)؛
وقایع بعد از ظهور حضرت حجت(عج)؛
اخبار پیامبر(ص) از امامان(ع) و دعای مخصوص هریک از آنها؛
علامتهای ظهور حضرت صاحب(عج)؛
اتفاقات بعد از ظهور؛
رجعت پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع)؛
رجعت تمام انبیا و اوصیا و خوبان و بدان؛
وظایف مردم در دوران غیبت[۵].
رساله ششم، رساله بهشت و دوزخ است. مجلسی، این اثر را در یک مقدمه و دو فصل نگاشته است. او در مقدمه به بیان معاد جسمانی و مسائل مربوط به آن و در فصول کتاب، به ارائه روایات وارده در احوال بهشت و دوزخ پرداخته است[۶].
رساله هفتم، در بیان حکمت شهادت امام حسین(ع) و رفع بعضی از شبهات که در این باب به خاطر اکثر شیعیان می‌رسد، است.
