کتاب مزار بانو زینـب (س) در ترازوی نقـد و بررسی و تحقیق با نام اصلی مرقد العقله زینب علیهاالسلام: فی میزان الدراسه و التحقیق و التحلیل اثری از محمد حسنین سابقی با ترجمه مهدی محمدنژاد و بهروز قربان‌زاده است.
در مقدمه مترجمان کتاب چنین می‌خوانید:
از هنگام ورودم به سوریه و ثبت نام در دوره‌ی دکترای ادبیات عرب در دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه دمشق، مترصد فرصتی بودم تا بتوانم به ساحت مقدس بانوی بنی‌هاشم أم المصائب حضرت زینب کبری(س) خدمتی نمایم تا اینکه شروع به ترجمه‌ی کتاب ارزشمند مرقد العقیلة زینب (س) نمودم.
در ضمن ترجمه این کتاب متوجه شدم که نویسنده به‌خوبی و با استدلالات منطقی و متین توانسته است حق پژوهش را در اثبات مزار حضرت زینب(س) در دمشق به‌جا آورد.
با توجه به حق بزرگی که حضرت زینب کبری در رساندن پیام کربلا و احقاق کلمه‌ی حق داشته‌اند، اثبات محل دفن ایشان می‌تواند به نوعی خدمت به آستان مقدس ایشان باشد. ضمن اینکه اختلاف درباره مزار چنین گوهر ارزشمندی زیبنده نیست؛ بنابراین خداوند را شاکرم که این توفیق را به ما داد تا این کار مبارک را به حمد الهی و به برکت همسایگی با مراقد نورانی دو گوهر بزرگوار خاندان عصمت و طهارت حضرت زینب و رقیه سلام‌الله علیهما در ابتدای محرم سال ۱۴۳۲ به انجام برسانیم.
بخشی از کتاب مزار بانو زینـب (س) در ترازوی نقد و بررسی و تحقیق
قاضی نورالدین عدوی شامی متوفی ۱۰۳۵هـ: در کتاب زیارات از کتاب ابن طولون در باب سیده زینب(س) نقل می‌کند که ایشان در روستای راویه واقع در غوطه¬ی دمشق مدفون هستند. این رساله‌ی زینبیه که خاک‌سپاری زینب(س) در راویه¬ی دمشق را بیان می‌کند، در باب زندگی‌نامه زینب(س) نوشته شده و دکتر صلاح الدین منجد نیز در مقدمه‌ی کتاب زیارات عدوی به آن اعتراف نموده است.
پس حال چه شده که استاد حسن قاسم به جدال برخاسته و آن را مربوط به زندگی زینب وُسطی دانسته که عمر بن خطاب او را به ازدواج خود در‌آورد؟! و ما درباره¬ی این ازدواج بحثی قانع کننده داریم که در جایگاهش خواهد آمد.
ما فکر نمی‌کردیم که استاد تا این حد حقایق را بپوشاند و گمان کند که این حقایق، مادامی که این مصدر دست‌نویس بماند، مخفی خواهد ماند و نداند که بعدها دانشمندی کاوشکر می‌آید و او را مورد حسابرسی قرار می‌دهد و این مصدر دست‌نویس، چاپ شده و ما بین مردم منتشر می‌شود!
اما ما درباره‌ی رساله‌ی زینبیه‌ای که شیخ نقدی بر آن استناد کرده، هیچ سخنی ذکر نمی‌کنیم و به خواننده واگذار می¬کنیم که به اصل آن رساله که انتشار و شیوع پیدا کرده، رجوع کند و آن را مطالعه، سپس به ما خبر دهد که در کجای آن رساله، سیوطی تصریح کرده که زینب کبری(س) دختر علی(ع) در مصر دفن است؟ مصدری دیگر موجود است که انصاف را رعایت کرده است؛ به نام “الشاهد فی تحقیق المشاهد”، متعلق به آقای عثمان مدوخ حسینی شافعی او در آن کتاب اعتراف کرده به این که به متن تاریخی در این مورد دست نیافته و رأیش در این خصوص مبتنی بر شنیدن روایتی شبیه روایات عبیدلی است؛ سپس استدلال می‌کند به روایات شعرانی از شیخ مجذوب و صوفی مسلک خود که در مقام استدلال علمی سودی ندارد.
