«مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات در عصر غیبت» نوشته سیدباقر محمدی است. در دیدگاه اهل سنت، هر کس شئون امامت و حکومت را به‌دست‌گیرد، می‌تواند حدود الهی را اقامه نماید، اما با توجه با اینکه از دیدگاه فقه شیعه، حکومت باید در اصل به معصوم (ع) سپرده شود، در زمان غیبت معصوم (ع) این پرسش پیش می‌آید که: آیا اجرای حدود در زمان غیبت مشروعیت دارد یا خیر؟ پاسخ‌گویی به این مسئله، به‌ویژه در شرایط فعلی و پس از برقراری حکومت اسلامی در جمهوری اسلامی ایران اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا شخصی که در رأس حکومت اسلامی قرار گرفته، ولی فقیه است، نه امام معصوم. این در حالی است که اصل مشروعیت اجرای مجازات‌های اسلامی، به‌ویژه حدود از سوی غیرمعصوم همچنان مورد بحث و مناقشه است. اهمیت این مسئله هنگامی آشکارتر می‌شود که بدانیم یکی از مهم‌ترین دلایل برخی مخالفت‌های بین‌المللی با بعضی از کشورهای اسلامی، اجرای حدود اسلامی در آن کشورهاست. معمولاً این اعتراض‌های بین‌المللی از سوی برخی صاحب‌نظران داخلی تقویت می‌شود. این صاحب‌نظران مشروع نبودن اجرای حدود را در زمان غیبت، دلیل همنوایی خود با مخالفت‌های خارجی می‌دانند. به همین دلیل، ضروری است با نگاهی فقهی و دقیق به بررسی ابعاد این مسئله بپردازیم؛ چراکه حل این مسئله در کنار برطرف کردن برخی شبهه‌ها، می‌تواند تأثیر انکارناپذیری بر روابط خارجی کشورهای اسلامی بگذارد. این تحقیق در نظر دارد پشتوانه علمی استواری برای متولیان اجرای حدود فراهم آورد و با تأیید نقش حاکم اسلامی در اجرای احکام جزایی اسلام، بتواند به شبهه‌های فقهی درباره موضوع تحقیق، پاسخ مناسب ارائه دهد. همچنین آشنایی با دیدگاه‌ها و نوآوری‌های فقیهان در بحث مشروعیت اقامه حدود و تعزیرات، از دیگر اهداف تحقیق است تا از این رهگذر بتوان با تأکید بر کارآیی حقوق کیفری اسلام، به‌ویژه حدود و تعزیرات در دوران معاصر، برای تحکیم حکومت اسلامی، از طریق فراهم آوردن زمینه‌های علمی دفاع از شریعت اسلامی و اثبات کارآیی آن تلاش کرد.
